ความรักของฉัน ไม่เคยดี
ต้องอยู่คนเดียว ไม่ค่อยชิน
ข้าวปลาอาหาร ไม่ค่อยกิน
จะให้ลืมเธอ ไม่ได้เลย
พยายามจะลบ ลบเธอออกจากใจ
พยายามจะลบ ลบเธออกจากไป
พยายามจะลบ ลบเธอให้ห่างไกล
ถึงลบเท่าไร ใจมันยังลืมไม่ได้เลย
ลืมไม่ได้เลย ฉันยังลืมเธอไม่ได้เลย
ยังฝันถึงเธอทุกคืน จะให้ลืมเธอไปได้ไง
สิ่งที่ทำมันฝังใจ วันเหล่านั้นยังช้ำใจ
วันที่เราต่างฝันไกล
แต่ตอนนี้เธอทิ้งฉันไป
ทิ้งฉันไป ไปอยู่กับเขา
ลืมมันง่ายดาย เลยเรื่องของเรา
คงไม่มีวันเหมือนเดิมแล้วรัก
ได้เวลาเหนื่อยแล้วคงต้องพัก
คงต้องยอมรับทุกสิ่งที่เปลี่ยนไป
คิดจะรักก็ต้องพร้อมจะเสียใจ
ได้เวลาอยู่กับตัวเอง ทบทวนกับตัวเอง
แล้วพูดออกมาเป็นเพลง
ว่าฉันคนนี้ กำลังหมดไฟ
ไม่อยากมีรัก ครั้งใหม่กับใคร
เพราะถ้ามีรัก เป็นฉันที่เจ็บใจ
ได้แต่สงสัยในใจว่าทำไม
คบแรกๆ ความรักช่างสวยงาม
แต่พอนานๆ ทำไมมันเริ่มจาง
จนถึงตอนนี้ ทุกสิ่งกับเลือนลาง
สุดท้ายจบกัน ไปคนละทาง
ความรักของฉัน ไม่เคยดี
ต้องอยู่คนเดียว ไม่ค่อยชิน
ข้าวปลาอาหาร ไม่ค่อยกิน
จะให้ลืมเธอ ไม่ได้เลย
พยายามจะลบ ลบเธอออกจากใจ
พยายามจะลบ ลบเธออกจากไป
พยายามจะลบ ลบเธอให้ห่างไกล
ถึงลบเท่าไร ใจมันยังลืมไม่ได้เลย
โอ้ อยากจะลืมก็ลืมไม่ลง
จะลืมใครสักคน มันคงไม่ง่าย
เหมือนเพื่อนกูบอกไว้
เห็นเขากับเธอก็บาดใจ ไม่อยากดูรูป
แต่ติดโซเชียลจนแทบจะขาดใจ
กินไม่ลง ก็นอนไม่หลับ
ตีสาม ตีสี่ ดูรูปโทรศัพท์
ฝากข้อความหวังว่าเธอนั้น
นั้นอยากจะโทรกลับ
คงจะดีถ้าลบง่าย
ด้วยหมึกปากกา ที่ลบด้วยลิปควิด
รักแรกก็เหมือนกับลิปสติก
นะอันที่จริงกูคิดผิด
จะไปก็ไป ไม่ต้องอ้างเหตุผลทางฟิสิกส์
ภาพหลอนอย่างปราศจากสารเคมี
ที่มันยังเสพติด
โอเคผมเข้าใจ
คนจะไปก็คงต้องยอมรับ
ในเมื่อเขาดีกว่า
ไม่ว่าอะไร ถ้างั้นก็เชิญครับ
ความรักของฉัน ไม่เคยดี
ต้องอยู่คนเดียว ไม่ค่อยชิน
ข้าวปลาอาหาร ไม่ค่อยกิน
จะให้ลืมเธอ ไม่ได้เลย
พยายามจะลบ ลบเธอออกจากใจ
พยายามจะลบ ลบเธออกจากไป
พยายามจะลบ ลบเธอให้ห่างไกล
ถึงลบเท่าไร ใจมันยังลืมไม่ได้เลย